Roland Ratzenberger | Η ζωή, η καριέρα και ο τραγικός θάνατος του

Γράφει: Γιώργος Χατζηπαντελής

Ήταν 30 Απριλίου το ’94 όταν η F1 θρήνησε θύμα, έπειτα από 8 χρόνια γεμάτα near-misses, με μονοθέσια κινητούς-τάφους. Θύμα, ο Roland Ratzenberger.

Ο πάντοτε χαμογελαστός Αυστριακός, γεννημένος τον Ιούλη του 1960 στο Saltsburg, φαινόταν από μικρός ότι ήρθε στο κόσμο για να γίνει οδηγός αγώνων. Η πρώτη του λέξη δεν ήταν ούτε μαμά, ούτε μπαμπά, αλλά αυτοκίνητο!

Είδωλα του, ποιοι άλλοι από τους συμπατριώτες του, Rindt και Lauda, που μεσουρανούσαν στη F1 τότε. Λόγω οικονομικής κατάστασης ξεκίνησε τη καριέρα του αργά. Σε ηλικία 16 ετών έκανε διάφορες δουλειές, όπως ντελιβεράς του φούρνου της γειτονιάς του, για να στηρίξει ο ίδιος το hobby του τότε, το karting. Τελειώνοντας με τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, σε ηλικία 19 ετών, παράτησε τη σχολή μηχανολόγων μηχανικών στην οποία σπούδαζε για να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα. Τα κατάφερε, αργά μεν, φθάνοντας στην F1 στα 33 του χρόνια.

Photo: © Sutton Images

Παρόλο που ξεκίνησε σ’ εκείνη την ηλικία, με σαφώς λιγότερη εμπειρία από τους υπόλοιπους, κατάφερε το 1985 να κατακτήσει το Αυστριακό και το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Formula Ford. To 1989 έτρεξε στο Βρετανικό πρωτάθλημα Formula 3000 (το GP2 της εποχής) και τερμάτισε τρίτος. Στο ενδιάμεσο είχε μέτρια αποτελέσματα, με την ευθύνη να τείνει περισσότερο στο τι οδηγούσε, παρά σε δικιά του πτώση απόδοσης.

Ο Roland ήταν πολύ δημοφιλής, πολύ συμπαθής. Είχε καλές σχέσεις με όλους τους οδηγούς, έχτισε δυνατή φιλία με τους JJ Lehto και HH Frentzen, με τους οποίους έτρεξε ως αντίπαλος στην Ιαπωνική Formula 3000, την οποία συνδύαζε τρέχοντας στης 24 ώρες του Le Mans, μέχρι το 1993. Καλύτερος τερματισμός η 5η θέση στη κατηγορία του, το 1993, τρέχοντας για τη Toyota. Η Ιαπωνική ομάδα είχε εξασφαλίσει τη συμμετοχή του για τον αγώνα του 1994, κάτι που έμελλε να μη γίνει ποτέ…

Το όνειρο του Αυστριακού, όπως και κάθε οδηγού, είναι να τρέξει στην F1. Έπειτα από αξιοσημείωτες εμφανίσεις στην Ιαπωνική F3000 τράβηξε τη προσοχή του Nick Wirth, ο οποίος του πρόσφερε συμβόλαιο 5 αγώνων, με οψιόν ανανέωσης βασισμένη στις επιδόσεις του με τη νεοσύστατη Simtek-Ford.

Η αρχή, όπως αναμενόταν, ήταν δύσκολη. Στη Βραζιλία, ο Ratzie δε κατάφερε να κάνει χρόνο μέσα στο 107% από το πρώτο και δε πήρε μέρος στον αγώνα. Στον επόμενο αγώνα στην Aida, έχοντας γνώσεις για τη πίστα, αντιθέτως με τους υπόλοιπους οδηγούς του grid, κατάφερε να προκριθεί και τερμάτισε τον αγώνα 11ος. Η Imola ήταν ακόμη μια ευκαιρία για να πείσει τον Wirth να του ανανεώσει το συμβόλαιο. Το τριήμερο έμελλε να είναι το πιο μαύρο στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Με τα μονοθέσια να είναι δυσκολοδήγητα και ταχύτερα από ποτέ, τα λάθη ήταν ολοένα και περισσότερα. Η αρχή έγινε με την έξοδο του Barrichello στη Variante Bassa, που κατά τύχη δεν του κόστισε τη ζωή.

Photo: © Grand Prix Photo

Η τύχη όμως δεν ήταν και με το μέρος του Roland. Στις κατατακτήριες του Σαββάτου, έπειτα από άτσαλο πέρασμα πέρασμα στη Tosa (βλεπε παρακάτω), έλαβε μήνυμα από το pitwall της Simtek να μπει προληπτικά στα pits, το οποίο αγνόησε. Έμεινε έξω για ακόμη ένα γύρο, μιας και δεν είχε καταφέρει μέχρι τότε να εξασφαλίσει θέση στο grid και ο χρόνος πίεζε. Συνέχισε λοιπόν, κάνοντας προσομοίωση του γύρου στο μυαλό του, έχοντας πίστη ότι μπορεί να πραγματοποιήσει το γύρο που υπολόγιζε, ώστε να πάρει θέση στο grid.

Λίγα δευτερόλεπτα μετά, το χάος. Το ρύγχος της S941 φαίνεται να αποκολλήθηκε αμέσως μετά τη στροφή Tamburello, αφήνοντας κομμάτια στο πάτωμα του μονοθεσίου, στέλνοντας τον Roland, ανίκανο να αντιδράσει, στον τοίχο της στροφής Villeneuve. Ο 33χρονος οδηγός άφησε τη τελευταία του πνοή σχεδόν ακαριαία, από κάταγμα στο κρανίο.

Ο Roland ήταν ο πρώτος οδηγός που έχανε τη ζωή του σε GP weekend, από το 1982 και το Riccardo Paletti. H ομάδα της Toyota κατέκτησε τη πρώτη θέση στο Le Mans, αφήνοντας το όνομα του Ratzie στο μονοθέσιο, ως φόρο τιμής. Τη θέση του πήρε ο Eddie Irvine.

Η κατάρα εκείνου του τριημέρου δε σταμάτησε εκεί. Τη Κυριακή έχασε τη ζωή του ο Ayrton Senna, στο μονοθέσιο του οποίου βρέθηκε μια αυστριακή σημαία. Ήθελε να αφιερώσει τη νίκη του στον Roland.