Αχ, Monza. Βόρεια Ιταλία, πολιτισμός και φυσική ομορφιά. Δε λέω, στην Imola περνούσα ακόμα καλύτερα, γιατί όλα ήταν πιο κοντά…

Το καστράκι του Σαν Μαρίνο, το Maranello, τα αμπέλια του Trulli… το μπαλκονάκι με το φαί που έφτιαχνε η γιαγιά στο σπιτάκι εκεί έξω από τη Rivazza… Αλλά και πάλι, η Monza είναι πάντα υπέροχη.

Γινόταν τόσος χαμός στα λημέρια της Ferrari που δεν ήξερες ποιος μιλούσε με ποιόν, ποια κουβέντα ήταν σοβαρή και ποια αστεία… Ειδικά όταν ήταν Ιταλοί, φυσικά, που ό,τι λένε σου φαίνονται χαζοχαρούμενοι. Πάντως αυτό που κατάλαβα σίγουρα ήταν ότι δεν έπαιζαν πολύ στην παρέα τον Luca di Mo. Κάθε φορά που έβλεπες Mattiacci και Marchionne σε πηγαδάκι και πλησίαζε ο Monte σταματούσαν ό,τι έλεγαν. Και μέσα στην αμηχανία ο Monte ρωτούσε “που είναι ο Fernando” κι έφευγε. Όπως φαίνεται κι ο Fernando μ’ αυτόνανε μόνο τα πάει καλά.

Πολύ χάρηκα που είδα τον Mark τον Webber πάλι. Ανανεωμένος, χαλαρός, έκανε πλάκα με όλους. Βέβαια έχει χαλαρώσει υπερβολικά με αυτά τα non-F1 που έχει μπλέξει και του βγαίνει πολύ αυτό το χωριάτικο από την Αυστραλία. Πολύ non-F1 παιδί μου, βλάχος τελείως. Κάποια στιγμή τον πέτυχα να τα λέει με τον Nando…

– Πως πάει ρε Nando; Δράμα ε;
– Δε φαντάζεσαι.. Για δημόσιος υπάλληλος ήρθα, αλλά έχω βαρεθεί τη ζωή μου με το χρέπι… Τα δικά σου, τι λέει;
– Ωραία μωρέ, χαλαρά, πλάκα έχει. Καμία σχέση με F1 η πίεση. Μου λείπει μερικές φορές βέβαια…
– Φίλε θα σου πω κάτι… Αν δεν σ’ ενδιαφέρει το πρωτάθλημα, και γουστάρεις καλό φαγητό και να σε αποθεώνουν έλα από δω. Εμένα δε με βλέπω και πολύ, γιατί μου ‘χει κάτσει να πάρω άλλες δυο κούπες πριν φύγω τουλάχιστον. Και τον Kimi δεν τον βλέπω καλά, οπότε έλα μέχρι να φύγω ρε, θα περάσουμε τέλεια.
– Λες ε; Μου μιλούσε πριν λίγο αυτός ο καινούριος σας ο boss ρε, ωραίος τύπος… Τα έλεγε τόσο όμορφα… θα ορκιζόμουν ότι με θέλει στην ομάδα ή απλά μου την έπεφτε.
– Ο Marco; Ναι κι εγώ δεν του το ‘χα στην αρχή. Αλλά περαστικός είναι αυτός, μην τρελαίνεσαι. Για Ασία τον βλέπω του χρόνου, να πουλάει αμάξια. Κοίτα, κι αν φύγω εγώ, θα’σαι ακόμα πιο αρχηγός εδώ μέσα, σκέψου το.
– Μου είπε να βρεθούμε για φαγητό από Δευτέρα. Σ’ ένα μαγαζί, λέει, που ‘χει εικόνες και διάφορα από Ferrari, Enzo κτλ, να υπάρχει κλίμα, να νιώσω.
– Α καλά ξέρω, κι εμένα τα ίδια μου έκαναν τότε, κλασική φιγούρα. Ok amigo, θα τα πούμε λογικά πριν τελειώσει ο αγώνας… δε με βλέπω να παίρνω σημαία, χαχα.

Ούτε προφήτης ο Ισπανός…

Κατά τ’ άλλα η γνωστή φαγωμάρα σε Mercedes και Red Bull. Ο Lewis έχει βρεθεί σε μια πολύ ζεν κατάσταση, που ό,τι και να συμβαίνει το γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Παρασκευή έχασε τις δοκιμές γιατί πάλι κάτι δεν έπαιζε στο όχημα, ήρθε ο Paddy σαν βρεγμένη γάτα να του πει ότι θα το φτιάξουν. Ότι θα του δώσουν την τηλεμετρία του Nico να την πάρει στο ξενοδοχείο να την κάνει φύλλο και φτερό… Ο dude χαλαρός, χαμογελαστός… “Δεν πειράζει…”, του είπε του Paddy, τσιμπώντας του λίγο το μάγουλο και έχοντας φορέσει ήδη τα γυαλιά ηλίου πριν βγει από το μονοθέσιο. Νομίζω εκείνη τη στιγμή ο Paddy τρόμαξε λίγο. Πάντως και μετά τη νίκη δεν χοροπηδούσε κιόλας. Και βρέθηκε με τον μπαμπά, που του είπε κάτι σαν “μπλα μπλα Γερμανοί μπλα… μου θέλουν και άσσο στο αμάξι του χρόνου…”.

Ο Seb το Σαββατοκύριακο αυτό έμοιαζε με παιδάκι μες την τρελή χαρά που στο τέλος ο κόσμος του καταρρέει όταν καταλαβαίνει ότι τον έχουν κοροϊδέψει. Πήγαιναν όλα τόσο καλά ώσπου είδε να τον περνάει ο χάχας ο Αυστραλός. Εδώ που τα λέμε, και με τα λίγα που σκαμπάζω κι εγώ από στρατηγικές, άλλη επιλογή δεν είχαν εκεί στη Red Bull, έφεραν και τους δύο πάνω από τον μικρό Viking (δεν τον λέω εγώ έτσι τον Jan, αλλά μου άρεσε) αλλά ο Seb έπρεπε να γίνει δόλωμα. Τον είδα να βγαίνει στο παρκ φερμέ και πέταξα σφαίρα να στήσω αυτί, γιατί έτρεξε στον Christian.

– Έχεις αλλάξει… δεν είσαι όπως παλιά…
– Τι εννοείς ; Το αξύριστο το look; Δεν σ’ αρέσει;
– Κάνουμε και πλάκα, έτσι; 5 χρόνια μ’ έχεις στα ώπα ώπα με τον άλλον τον χωριάτη και τώρα έρχεται ο χάχας και με πετάς έτσι;
– Γλυκό μου παιδί, έχεις καταλάβει ότι αν δεν σε τραβούσαμε μέσα μπορεί να μην περνούσες τους άλλους, έτσι;
– Ναι, αλλά με πέρασε ο δικός μας
– Που είναι το ομαδικό σου πνεύμα;
– Συνεχίζεις την πλάκα… Πότε είχα για να το χάσω; Αν δεν κερδίζω… ο Αυστραλός να μη με περνάει θέλω
– Δεν σε αναγνωρίζω…
– Ε όχι πατέρα… εσύ μ’ έκανες έτσι! Και by the way, τι φάση αυτό το μουσάκι; Καινούρια γκόμενα, έτσι; Στάνταρ…
– Χι. Χιχιχι. Ε, ντάξει, ξέρεις τώρα…
– Θα φύγω ρε
– Χαχαχαχα και που θα πας; Στη Ferrari που ψάχνονται; Στη McLaren που σέρνεται και γύρισε κι ο Ron, να καλοπεράσεις; Ή στη Mercedes, να σου κάνουν πλάκα με τον ξανθό;
– Χέσε μας… Στη Σιγκαπούρη θέλω καινούριο σασί
– Ό,τι θέλεις πασά μου! Αν είναι να γλιτώσω απ’ τη γκρίνια σου… Θα στα υπογράφω κιόλας ένα ένα μόλις βγαίνουν απ’ το εργοστάσιο!

Απ’ ό,τι έχω καταλάβει ο Nando μιλάει σε όλους για το πόσο θέλει να φύγει κι όλοι οι άλλοι για το πόσο θέλουν να έρθουν. Κι αν πει ότι είναι free, θα πλακωθούν όλοι να τον πάρουν. Κι όποιος φύγει για να έρθει ο Nando, μπορεί να πάει στη Ferrari. Θα μπορούσα να πω, δηλαδή, ότι ο Λούης, ο Jenson και ο Seb παρακαλάνε τον Nando να φύγει, την ομάδα τους να τον πάρει, για να φύγουν αυτοί. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο δύσκολο να γίνει επιτέλους, αφού όλοι θέλουν το ίδιο πράγμα. Βέβαια, δεν μπορώ να φανταστώ για ποιο λόγο θα’ θελαν οι άλλοι να πάνε τώρα στα κόκκινα, αλλά πάντα αυτό το παραμύθι της Ferrari-θρύλος-θρησκεία-θύρα13 πουλάει.

Τελοσπάντων, κάπως έτσι στην Ιταλία το πράμα πήγε, ο Mark απ’ ό,τι μου είπαν τα ξαδέρφια μου πήγε για εκείνο το φαγητό με τους Ιταλούς κι έβαλε και φωτό με τον συγχωρεμένο (μάλλον) τον Γέρο στο τουίτερ. Αυτά, λοιπόν, τα λέμε στη Σιγκαπούρη, που ειλικρινά τη βαριέμαι ασύστολα…

[inpost_galleria thumb_width=”300″ thumb_height=”” post_id=”15177″ thumb_margin_left=”100″ thumb_margin_bottom=”0″ thumb_border_radius=”10″ thumb_shadow=”0 1px 4px rgba(0, 0, 0, 0.2)” id=”” random=”0″ group=”0″ border=”” show_in_popup=”0″ album_cover=”” album_cover_width=”200″ album_cover_height=”200″ popup_width=”800″ popup_max_height=”600″ popup_title=”Gallery” type=”yoxview” sc_id=”sc1410632979919″]