Ο αγώνας στο Μονακό το 1988 έχει μείνει στην ιστορία για δύο λόγους.

Ο πρώτος αφορά την τρομακτική απόδοση του Ayrton Senna στις κατατακτήριες και ο δεύτερος το άδοξο τέλος της προσπάθειάς του στον αγώνα.

Η πληγωμένη ασπροκόκκινη McLaren, παρατημένη στις μπαριέρες της στροφής Portier και το βάδισμα προς την έξοδο του ακόμα πιο πληγωμένου και γεμάτου οργή για τον ίδιο του τον εαυτό Senna, είναι από τις πιο μνημειώδεις εικόνες που έχει δει ποτέ το Μονακό.

Στις κατατακτήριες δοκιμές για τον αγώνα, όλοι γνωρίζουμε τι έγινε: Ο Senna κατέκτησε την Pole Position με διαφορά 1.427 δευτερολέπτων από τον team mate του και μέχρι τότε δύο φορές Παγκόσμιο Πρωταθλητή, Alain Prost.

O ιστορικός γύρος της Pole από το Senna έχει συζητηθεί πάρα πολλές φορές στα χρόνια που ακολούθησαν, με τον ίδιο το Βραζιλιάνο να περιγράφει την εμπειρία του εκείνη τη μέρα λέγοντας ότι απλά δεν οδηγούσε συνειδητά, με το σώμα του να δίνει τις εντολές στο μονοθέσιο ενστικτωδώς. Μάλιστα κατέληξε στο ότι η ίδια του απόδοση τον τρόμαξε και όταν κατάλαβε τι έκανε, σταμάτησε να πιέζει γυρίζοντας αργά στα pits της McLaren.

Έπειτα από όλα αυτά, ήρθε η ώρα για τον αγώνα. Στην πρώτη σειρά οι δύο McLaren, με το Senna πρώτο και τον Prost δεύτερο. Στην εκκίνηση ο Prost χάνει μία αλλαγή στο κιβώτο, και πέφτει πίσω από τη Ferrari του Gerhard Berger.

Το προσπέρασμα στο Μονακό ήταν και παραμένει πολύ δύσκολο, ενώ η Ferrari εκείνη τη χρονιά δε μπορούσε να συναγωνιστεί την ταχύτητα της McLaren-Honda. To αποτέλεσμα λοιπόν, αναμενόμενο: Ο Senna εξαφανίστηκε στον ορίζοντα, ενώ ο Prost πέρασε 54 εκνευριστικούς για αυτόν γύρους κοιτώντας το διαχύτη του Berger.

Όταν τελικά κατάφερε να ανέβει στη δεύτερη θέση, έχοντας μόνο το Senna μπροστά του, ο Γάλλος άρχισε την επίθεση. Όχι για να διεκδικήσει τη νίκη από τον team mate του, αφού γνώριζε πως η διαφορά τους ήταν τόσο μεγάλη που θα χρειαζόταν τρεις αγώνες για να τον φτάσει και άλλους δύο για να τον περάσει. Αν έπαιζε όμως με την απόσταση ανάμεσά τους, τι θα γινόταν;

O Ayrton ενημερώθηκε από την ομάδα πως ο μεγάλος του αντίπαλος είναι πλέον δεύτερος και κινείται γρήγορα, αν και αιώνες πίσω. Ο Βραζιλιάνος απάντησε αμέσως, κατεβάζοντας ακόμα παρακάτω τους χρόνους του Prost. Στο σημείο αυτό, ο ίδιος ο Γάλλος τα παράτησε, αποφασίζοντας ότι ίσως είναι πιο συνετό να εισπράξει τη δεύτερη θέση από το να ρισκάρει ένα ατύχημα ή μια αστοχία πιέζοντας.

Αυτό που συνέβη αργότερα όμως, ήταν κάτι που ο Prost δε θα μπορούσε να περιμένει ούτε στα πιο τρελά του όνειρα: Ο Senna, χαλαρώνοντας και αυτός το ρυθμό του, έκανε ένα λάθος στην είσοδο του τούνελ και εγκατέλειψε χάνοντας μία σίγουρη νίκη.

Ο Βραζιλιάνος εξαφανίστηκε για αρκετές ώρες μετά από τον αγώνα, επιστρέφοντας στο διαμέρισμά του στο Μονακό. Ο ίδιος, παραδεχόμενος ότι απλά έχασε τη συγκέντρωσή του, στα χρόνια που ακολούθησαν δήλωνε συστηματικά πως αυτό το ατύχημα ήταν ένα μεγάλο μάθημα για τον ίδιο και κάτι που τον έκανε καλύτερο οδηγό.

Ο Prost όμως τι είχε να πει; Το σχόλιό του, αρκετά χρόνια μετά, ήταν το εξής:

Δε θέλησε ποτέ απλά να με κερδίσει, αλλά να με ταπεινώσει. Ήθελε να δείξει στον κόσμο πόσο δυνατότερος και ταχύτερος ήταν από εμένα. Αυτή ήταν η αδυναμία του.