Η Lamborghini έχει μεγάλη παράδοση στην κατασκευή εξωφρενικών αυτοκινήτων.
Όλα τα μοντέλα που έχουν βγει από τη Sant’ Agata κουβαλάνε μία δόση τρέλας, και αυτό είναι ίσως το στοιχείο που καθιέρωσε τη Lambo στο αυτοκινητιστικό στερέωμα.
Υπερβολικά πολλές αεροτομές, αστεία ορατότητα, κινητήρας στο κέντρο ήδη από τη δεκαετία του ’60, συμπλέκτες που απαιτούσαν τρία πόδια (δύο του οδηγού και ένα του συνοδηγού) για να πατηθούν μέχρι κάτω, ηλεκτρικά που δε δούλεψαν ποτέ, καμπίνες που έδιναν την αίσθηση ότι έχουν σχεδιαστεί με σκοπό να βασανίσουν τον οδηγό, ακόμα και ορθογραφικά λάθη στις προειδοποιητικές ενδείξεις (μιλάμε φυσικά για το “Death or SERIUS Injury” αντί για “SERIOUS” στη Diablo) είναι πράγματα που όλοι λάτρευαν να μισούν στα αυτοκίνητα της Lamborghini. Η Countach μάλιστα, απαιτούσε χρήση ειδικής τεχνικής παρκαρίσματος, επειδή η ορατότητα από το πίσω τζάμι ήταν ανύπαρκτη: Ο οδηγός έπρεπε να ανοίξει την πόρτα και να σκαρφαλώσει έξω από το αυτοκίνητο (διατηρώντας όμως επαφή με τα πεντάλ και το τιμόνι) πριν σκεφτεί να κάνει όπισθεν για να παρκάρει κάπου δύσκολα.
Έπειτα από την εξαγορά της εταιρείας από την Audi όμως, η πλειοψηφία αυτών των στοιχείων αποτέλεσε παρελθόν μιας και οι Γερμανοί βοήθησαν αρκετά στους τομείς του ποιοτικού ελέγχου και της εργονομίας.
Η Lamborghini όμως, δεν κατασκεύαζε πάντα αυτοκίνητα. Είναι γνωστό ότι η φίρμα ξεκίνησε από τα… τρακτέρ και αργότερα επεκτάθηκε στον τομέα της (πολύ γρήγορης) μεταφοράς. Μάλιστα, υπάρχει και μία αστεία ιστορία που είναι σχετικά γνωστή: Ο Ferruccio Lamborghini, πριν κατασκευάσει το πρώτο δικό του αυτοκίνητο, διέθετε αρκετές Ferrari, που τις επέστρεφε συνέχεια στο Maranello επειδή αντιμετώπιζαν προβλήματα με τους συμπλέκτες. Ο μύθος λέει ότι ο Ferruccio πήγε και βρήκε τον Enzo Ferrari, με σκοπό να του μιλήσει για το πρόβλημά του. Ο Enzo, ως άνθρωπος με τεράστια περηφάνια και εγωισμό, απάντησε κάτι που περιληπτικά αποδίδεται ως εξής: “Μπορεί να ξέρεις να οδηγάς τρακτέρ, αλλά δε γίνεις ποτέ αρκετά καλός για να οδηγήσεις μία Ferrari”.
Το αν αυτή η προσβολή ήταν που έκανε τον κύριο Lamborghini να αποφασίσει ότι ήρθε η ώρα να φτιάξει το δικό του αυτοκίνητο, είναι κάτι που δε θα το μάθουμε ποτέ.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, η Lambo κατασκεύασε αρκετά supercars και έφτασε στο να διαθέτει την εικόνα που γνωρίζουμε σήμερα. Τι κι αν σας λέγαμε όμως, ότι υπάρχει μία Lamborghini που είναι λίγο διαφορετική από τις υπόλοιπες;
Το 1977 η εταιρεία αποκάλυψε το πρωτότυπο “Cheetah” στον κόσμο, ένα σκληροτράχηλο αυτοκίνητο για χρήση εκτός δρόμου. Το μοντέλο διέθετε τότε έναν κινητήρα V8, τοποθετημένο πίσω. Όταν όμως ήρθε η ώρα να βγει στην παραγωγή, η Lambo αποφάσισε ότι μόνο 8 κύλινδροι δεν είναι αρκετοί.
Το 1986 στις Βρυξέλλες λοιπόν, παρουσιάστηκε η LM002. Ένα τεραστίων διαστάσεων πολυτελές off road vehicle, εξοπλισμένο με το V12 κινητήρα της Countach. Η Lambo δηλαδή, ακολούθησε το εξής σκεπτικό: “Ας βάλουμε τον κινητήρα ενός supercar σε ένα SUV με τετρακίνηση και καρότσα, για να δούμε τι θα γίνει”.
Η χρήση της λέξης SUV δεν είναι απόλυτα ακριβής βέβαια, μιας και τότε η συγκεκριμένη κατηγορία διέφερε αρκετά από τη σημερινή της εικόνα.
Σε κάθε περίπτωση, η LM002 διέθετε 455 ίππους, κιβώτιο πέντε σχέσεων, μπλοκέ τετρακίνηση και ελαστικά κατασκευασμένα ειδικά για το αυτοκίνητο από την Pirelli. Η εμφάνισή του ήταν.. περίεργη, καθώς το καπό διέθετε τεράστια εξογκώματα για να χωρέσει το V12, και στο πίσω μέρος υπήρχε μία μικρή καρότσα με μερικά επιπλέον καθίσματα. Το πολυτελές εσωτερικό μπορεί να μη θύμιζε σε τίποτα τις υπόλοιπες Lambo, όμως δανειζόταν μερικές από τις παραξενιές τους.
Η παραγωγή της LM002 τελείωσε το 1992 και η εταιρεία δεν έχει κατασκευάσει από τότε άλλο όχημα για χρήση εκτός δρόμου. Αυτό όμως θα αλλάξει σύντομα με την επερχόμενη Urus, κάτι που αποτέλεσε μία καλή αφορμή για να θυμηθούμε την πρώτη της απόπειρα στην κατηγορία.
