[vc_row][vc_column width=”1/1″][vc_accordion][vc_accordion_tab title=”Lap Record”][vc_column_text]
| YEAR | DRIVER | TEAM | TIME |
|---|---|---|---|
| 2004 | Juan Pablo Montoya | BMW William F1 Team | 1:11.473 |
| YEAR | DRIVER | TEAM | LAPS | TIME |
|---|---|---|---|---|
| 2012 | Jenson Button | Vodafone McLaren Mercedes | 71 | 1:45:22.656 |
| 2011 | Mark Webber | Red Bull Racing | 71 | 1:32:17.464 |
| 2010 | Sebastian Vettel | Red Bull Racing | 71 | 1:33:11.803 |
| 2009 | Mark Webber | Red Bull Racing | 71 | 1:32:23.081 |
| YEAR | DRIVER | TEAM | TIME |
|---|---|---|---|
| 2012 | Lewis Hamilton | Vodafone McLaren Mercedes | 1:12.458 |
| 2011 | Sebastian Vettel | Red Bull Racing | 1:11.918 |
| 2010 | Nico Hulkenberg | AT&T Williams F1 Team | 1:14.470 |
| 2009 | Rubens Barrichello | Brawn GP Formula 1 Team | 1:19.576 |
| YEAR | DRIVER | TEAM | LAP | TIME |
|---|---|---|---|---|
| 2012 | Lewis Hamilton | Vodafone McLaren Mercedes | 38 | 1:18.069 |
| 2011 | Mark Webber | Red Bull Racing | 71 | 1:15.324 |
| 2010 | Lewis Hamilton | Vodafone McLaren Mercedes | 66 | 1:13.851 |
| 2009 | Mark Webber | Red Bull Racing | 25 | 1:13.733 |
Τις τελευταίες χρονιές η θέση του στο καλεντάρι βρίσκεται προς το τέλος της αγωνιστικής περιόδου (όπως και φέτος άλλωστε), ενώ παλιότερα είχε παραδοσιακά θέση μέσα στους τρεις πρώτους αγώνες.
Για αυτό, τα τελευταία χρόνια παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάδειξη του πρωταθλητή, με αποκορύφωμα τις χρονιές 2007 και 2008 όπου ο τίτλος κρίθηκε με δραματικό τρόπο.
Συγκεκριμένα το 2007, ο τίτλος των οδηγών κατέληξε στον Kimi Raikkonen και των κατασκευαστών στη Ferrari. O Φινλανδός πήγε στη Βραζιλία όντας επτά βαθμούς πίσω από τον Lewis Hamilton, όμως παίρνοντας τη νίκη εκμεταλλευόμενος τα προβλήματα του Βρετανού, κατάφερε και κατέκτησε τον τίτλο.
Το 2008, ο Felippe Massa πέρασε τη γραμμή του τερματισμού όντας πρωταθλητής, αλλά ο Hamilton παίρνοντας την πέμπτη θέση από τον Timo Glock στην έξοδο της τελευταίας στροφής, έκανε δικό του τον τίτλο. Ο τίτλος στους κατασκευαστές πήγε εκείνη τη χρονιά στη Ferrari.
Aξέχαστο θα μείνει και το Grand Prix του 1991, όπου ο Ayrton Senna, με αφόρητους πόνους στον ώμο του κέρδισε για μοναδική φορά τον αγώνα της πατρίδας του, έχοντας χάσει μάλιστα λίγο πριν το φινάλε, την τρίτη, τέταρτη και πέμπτη ταχύτητα. Πραγματικά τρομερό, το ηχητικό ντοκουμέντο, όπου ο Senna ουρλιάζει από τους πόνους, μέσα στο μονοθέσιο, πανηγυρίζοντας τη νίκη του.
Να σημειώσουμε επίσης, ότι το Grand Prix του 2006, ήταν ο τελευταίος αγώνας της “πρώτης” καριέρας του Michael Schumacher, στον οποίο τελικά ο Γερμανός δεν κατάφερε να πάρει τον τίτλο, αλλά έκανε έναν εντυπωσιακό αγώνα ανεβαίνοντας από τις πίσω θέσεις και σημειώνοντας τον ταχύτερο γύρο του αγώνα στον προτελευταίο γύρο.
Πρώτος σε νίκες στη συγκεκριμένη πίστα, είναι ο Alain Prost με έξι.[/vc_column_text][/vc_accordion_tab][vc_accordion_tab title=”Οδήγηση – Σχεδίαση”][vc_column_text]4309 μέτρα πίστας, με 9 από τις 15 στροφές να είναι αριστερές.
Η μεγάλη ευθεία καταλήγει στο κατηφορικό Senna S, στο οποίο οι οδηγοί μπαίνουν ενώ ακόμα φρενάρουν, ξύνουν τον τοίχο εσωτερικά και έχουν το μυαλό στην καλή έξοδο της Στροφής3. Καθώς η αξιοποίηση της ταχύτητας από την ευθεία μέχρι τελευταία στιγμή είναι πολύ σημαντική, οι πιλότοι καλούνται να φρενάρουν πολύ αργά και να προσαρμόσουν τη γραμμή τους μέσα στο chicane ώστε να έρθουν ιδανικά στη Στροφή3. (Υπερβολικά ύπουλο σημείο όταν βρέχει, καθώς τα νερά διασχίζουν την πίστα…). Με μια καλή έξοδο από εκεί, απειλείς για προσπέρασμα στη Στροφή4 και την 5, γρήγορη διπλή αριστερή που θυμίζει κάπως την Pouhon του Spa.
Στην πιο ωραία στροφή της πίστας, ίσως, τη Στροφή6-7 (ή Ferradura για τους παλιότερους), οι οδηγοί τσιμπάνε το φρένο και καρφώνονται τυφλά δεξιά με το μονοθέσιο να ελαφραίνει και λίγο αφού αγγίξουν το κερμπ στην εξωτερική καλούνται να ισορροπήσουν πάλι στα φρένα για την αργή Στροφή 8. Αναζήτηση της γραμμής με την καλύτερη πρόσφυση, διατήρηση εσωτερικά και ανηφόρα γύρω από την αριστερή Στροφή 9 για τοποθέτηση ξανά σε φρένα για την αργή δεξιά Στροφή10. Όλο το μονοθέσιο πάνω στο εσωτερικό κερμπ και προσοχή στην έξοδο, που η κλίση του οδοστρώματος φεύγει προς τα έξω και αν δεν έχεις ήδη κρατήσει καλή φόρα είναι εύκολο να γλιστρήσεις κατά την επιτάχυνση.
Ένα άφημα στο γκάζι συνήθως είναι αρκετό για την είσοδο στην αριστερή Στροφή11, ενώ η Στροφή12 είναι από τις κρισιμότερες στην πίστα, αφού φτιάχνει τη φόρα για την ατέλειωτη ανηφόρα-ευθεία τερματισμού. Συνήθως το στρίψιμο απαιτεί λίγο γλίστρημα του πίσω μέρους για να έρθει το μονοθέσιο νωρίτερα σε ευθεία και να βγει όλη η επιτάχυνση στον δρόμο, αλλά είναι πολύ εύκολο με ένα γλίστρημα να χαθεί πολύς χρόνος.[/vc_column_text][/vc_accordion_tab][vc_accordion_tab title=”Απαιτήσεις Οδηγού – Μονοθεσίου”][vc_column_text]Δεν αποτελεί την πιο δύσκολη πίστα στον κόσμο οδηγικά, όμως οι μεταβαλλόμενες συνθήκες και οι μονομαχίες που ευνοεί κάνουν συχνά τον αγώνα δύσκολο για τους πρωταγωνιστές. Ουσιαστικά ένα είναι το δύσκολο φρενάρισμα, στην 1η στροφή, ενώ στην υπόλοιπη πίστα το βασικό που καλούνται να αποφεύγουν οι οδηγοί είναι το “ρούφηγμα” του μονοθεσίου στο εσωτερικό των αργών στροφών, που τα εμποδίζει να φύγουν με φόρα προς την έξοδο.
Η πίστα του Intelagos, καταπονεί αρκετά τους κινητήρες, αφού εκτός του ότι τα μονοθέσιο οδηγούνται κοντά στο 63% του γύρου με τέρμα γκάζι, το υψόμετρο είναι αρκετά υψηλό. Ξεχωρίζουν η μεγάλη ευθεία εκκίνησης τερματισμού, καθώς επίσης και η πίσω μικρότερη ευθεία (Reta oposta) καθώς επίσης και το Senna S, ως πιθανότερο σημέιο προσπεράσματος αμέσως μετά την ευθεία εκκίνησης τερματισμού. Μεσολαβούν στροφές μεγάλης αλλά και μεσαίας ταχύτητας, πράγμα που σε συνδυασμό με τις ευθείες κάνουν κάπως πιο δύσκολη την εύρεση του ιδανικού set-up.
Τέλος, σχεδόν κάθε χρόνο η πιθανότητα βροχής είναι ισχυρή και είναι ικανή να πλήξει την πίστα σε τέτοιο σημείο που να την κάνει από πολύ δυσκολοδήγητη έως και ακατάλληλη για να πραγματοποιηθεί κάποια διαδικασία, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις κατατακτήριες δοκιμές του 2010, όπου είχε σημειώσει την pole ο Nico Hülkenberg με τη Williams.[/vc_column_text][/vc_accordion_tab][/vc_accordion][/vc_column][/vc_row]
