Το 2012 ήταν μια χρονιά που μπορούμε να πούμε ότι δεν άφησε κανέναν φίλο της Formula 1 παραπονεμένο.
Ενδεικτικά, κάποια από τα χαρακτηριστικά της περιελάμβαναν έξι ενεργούς Παγκόσμιους Πρωταθλητές, οκτώ διαφορετικούς νικητές σε συνολικά είκοσι αγώνες και έναν τίτλο ο οποίος κρίθηκε στο νήμα.
Η σεζόν ξεκίνησε με τη McLaren να δείχνει ισχυρότατη, κατακτώντας τη νίκη στο εναρκτήριο Grand Prix. H συνέχεια του Πρωταθλήματος μας επιφύλασσε συνολικά επτά ακόμη διαφορετικούς οδηγούς που ανέβηκαν στο πρώτο σκαλί του βάθρου.
Έτσι, μετά από συνολικά επτά διαφορετικούς νικητές στους επτά πρώτους αγώνες, ο Fernando Alonso έγινε ο πρώτος οδηγός που κέρδισε παραπάνω από ένα Grand Prix, κατακτώντας τη νίκη στη Βαλένθια με μια εντυπωσιακή εμφάνιση. Με αυτήν του την επικράτηση ο Ισπανός ισχυροποίησε τη θέση του στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Επιπλέον, στον συγκεκριμένο αγώνα ο Michael Schumacher κατέκτησε το μοναδικό βάθρο της επιστροφής του, τερματίζοντας 3ος.
Η συνέχεια της σεζόν είδε τον Alonso να κατακτά άλλη μια νίκη και να βρίσκεται με αρκετή διαφορά πρώτος στη βαθμολογία μέχρι και την καλοκαιρινή ανάπαυλα.
Ο δρόμος όμως επιφύλασσε κάποιες δυσκολίες για τον Alonso και τη Ferrari. Οι δύο εγκαταλείψεις σε Βέλγιο και Ιαπωνία καθώς και η συνεχής βελτίωση της Red Bull η οποία πλέον στα χέρια του Sebastian Vettel έδειχνε πανίσχυρη, σήμαιναν πως το Πρωτάθλημα θα κρίνονταν στα σημεία μεταξύ των δύο οδηγών.
Κάπως έτσι φτάσαμε στο Σαββατοκύριακο του Αμερικανικού Grand Prix, του προτελευταίου αγώνα της χρονιάς. Η μάχη του τίτλου συνέχιζε να μαίνεται, με τους δύο πρωταγωνιστές της να βρίσκονται μόλις 10 βαθμούς μακριά ο ένας από τον άλλο.
Ήταν η πρώτη φορά από το 2007 που θα διεξαγόταν Grand Prix της Formula 1 επί Αμερικανικού εδάφους. Τότε ο αγώνας είχε πραγματοποιηθεί στην πίστα της Ινδιανάπολης και ο Lewis Hamilton είχε κατακτήσει τη νίκη. Το 2012 το Grand Prix θα φιλοξενούταν στην ολοκαίνουρια πίστα του Austin στο Texas, μια διαδρομή για την οποία οι οδηγοί είχαν μόνο καλά λόγια να πουν.
Το αποτέλεσμα των κατατακτήριων δοκιμών του Σαββάτου είδε τον Sebastian Vettel κατακτά την pole position μπροστά από τον Lewis Hamilton που έδειχνε να έχει το ρυθμό να παλέψει για τη νίκη. Τη δεύτερη σειρά της εκκίνησης μοιράζονταν οι Mark Webber και Romain Grosjean, ενώ την εξάδα συμπλήρωσαν οι Raikkonen και Schumacher. O Fernando Alonso σίγουρα δεν ήταν ευχαριστημένος από την επίδοση του καθώς σημείωσε τον 9ο καλύτερο χρόνο, πίσω από τον team mate του που θα εκκινούσε 7ος.
Πριν από την έναρξη του αγώνα, κύμα συζητήσεων προκάλεσε η κίνηση στρατηγικής της Ferrari, που έσπασε την σφραγίδα στο κιβώτιο Felipe Massa με αποτέλεσμα να του αποδοθεί ποινή 5 θέσεων στην εκκίνηση. Η στρατηγική αυτή είχε ως σκοπό αφενός το να μετακινηθεί ο Alonso μια θέση υψηλότερα στην κατάταξη και αφετέρου το να εκκινήσει από την καθαρή πλευρά του grid. Επίσης, η ίδια ποινή που επιβλήθηκε στον Romain Grosjean σήμαινε πως ο Ισπανός θα ξεκινούσε τον αγώνα από την 7η θέση.
Όταν έσβησαν λοιπόν τα κόκκινα φώτα, η πρόβλεψη ότι οι οδηγοί που βρίσκονταν στην ακάθαρτη πλευρά του grid θα δυσκολεύονταν από την έλλειψη πρόσφυσης αποδείχθηκε εύστοχη. Ο Vettel διατήρησε την πρωτοπορία του, ενώ ο Hamilton έχασε τη θέση του από τον Webber. O Alonso με μια εκπληκτική εκκίνηση βρέθηκε στην 4η θέση, περνώντας τον Raikkonen που εκκινούσε από το ακάθαρτο.
Οι τρεις πρωτοπόροι απομακρύνθηκαν από τους υπόλοιπους στους πρώτους γύρους του αγώνα και ο Hamilton σύντομα πέρασε τον Webber, ανεβαίνοντας στη 2η θέση.
Παράλληλα, αρκετές μάχες μαίνονταν στη μέση της κατάταξης. Ο Schumacher, εκκινώντας 5ος μετά από την ποινή του Grosjean, αντιμετώπιζε μεγάλο πρόβλημα με τη φθορά των ελαστικών του μονοθεσίου του. Την κατάσταση δε βοήθησε καθόλου το γεγονός ότι η ομάδα του αδυνατούσε να υπολογίσει με ακρίβεια τη θερμοκρασία των εμπρός ελαστικών του. Έτσι, σύντομα ο Michael άρχισε να χάνει τη μια θέση μετά από την άλλη .Ο Nico Hulkenberg ήταν ο πρώτος που πέρασε τη Mercedes και σύντομα τον ακολούθησαν οι Grosjean, Raikkonen και di Resta. O Grosjean έδειχνε να έχει καλό ρυθμό, όμως ένα τετακέ σίγουρα δε βοήθησε τις προσπάθειές του.
Σε αυτό το σημείο του αγώνα, το μονοθέσιο του Webber σταμάτησε στην άκρη της πίστας με τον Αυστραλό να εγκαταλείπει λόγω αστοχίας του εναλλάκτη. Έτσι, ο Alonso ανέβηκε στην 3η θέση.
Το τέλος του 1ου stint δεν είδε κάποια αλλαγή στην κατάταξη των πρωτοπόρων. Ο Massa είχε ανέβει στην κατάταξη, περνώντας μπροστά από τις δύο Lotus χάρη στην έξυπνη στρατηγική της Ferrari. Αντίστοιχα ο Button βρέθηκε στην 5η θέση πίσω από τον Massa, όμως η ελπίδα του να φτάσει τις δύο Ferrari έσβησε όταν το KERS της MP4-27 σταμάτησε να λειτουργεί.
Στην πρωτοπορία, ο Hamilton συνέχιζε ακάθεκτος το κυνήγι του Vettel. H McLaren βρίσκονταν εντός ζώνης DRS, όμως αδυνατούσε να κρατηθεί κοντά στη Red Bull στο κομμάτι της πίστας που αποτελούνταν από τις Στροφές 3 έως 10. Έτσι, κάθε φορά που τα δύο μονοθέσια έφταναν στη μεγάλη ευθεία, ο Hamilton πλησίαζε, όμως ήταν πάντα μερικά μέτρα πιο μακριά από όσο χρειαζόταν για να πραγματοποιήσει το προσπέρασμα.
Αυτό άλλαξε στον 42ο γύρο, όταν o Vettel έφτασε πίσω από την HRT του Narain Karthikeyan με σκοπό να της δώσει γύρο. Ο Γερμανός σε αυτό το σημείο έχασε περισσότερο χρόνο από όσο θα ήθελε, με αποτέλεσμα ο Hamilton να βρεθεί σε απόσταση βολής. Ο Lewis άνοιξε την τροχιά του στην είσοδο της Στροφής 11, έτσι ώστε να πετύχει τη βέλτιστη έξοδο από αυτήν. Και πράγματι, ακόμη και πριν ενεργοποιηθεί το DRS του ήταν εμφανές πως το προσπέρασμα θα πραγματοποιηθεί. Ο Vettel προσπάθησε να αμυνθεί κινούμενος ελαφρά προς την κατεύθυνση του Lewis, όμως δεν κατάφερε να τον σταματήσει.
Ο Sebastian παραπονέθηκε στον ασύρματο για την καθυστέρηση που του προκάλεσε η HRT, όμως λίγα μπορούσαν να αλλάξουν πια. Ο Lewis κέρδισε το παρθενικό Grand Prix στην πίστα του Austin, παίρνοντας μια νίκη η οποία έμελλε να είναι και η τελευταία του με τα χρώματα της McLaren. O Fernando Alonso τερμάτισε 3ος , πάνω από 30 δευτερόλεπτα πίσω από τους πρωτοπόρους.
Λίγη σημασία είχε όμως για αυτόν η χρονική διαφορά από τους Hamilton και Vettel, αφού σημειώνοντας το συγκεκριμένο αποτέλεσμα έμεινε ζωντανός στη μάχη του τίτλου. Ο Ισπανός βρίσκονταν πλέον 13 βαθμούς πίσω από το μεγάλο του αντίπαλο με έναν αγώνα να απομένει για την ολοκλήρωση της σεζόν.
To Grand Prix της Βραζιλίας θα έκρινε τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή του 2012, και όπως ξέρουμε πια το έκανε με τον πλέον αγωνιώδη τρόπο.
