Το 2010 ήταν μία από τις πιο ανταγωνιστικές σεζόν που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.
Τρεις ομάδες και τέσσερις οδηγοί πάλεψαν για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μέχρι τον τελευταίο αγώνα, ενώ το πακέτο περιελάμβανε ανατροπές, θέαμα, ατυχήματα και αλλαγή του πρωτοπόρου στη βαθμολογία σχεδόν μετά από κάθε Grand Prix.
Oι McLaren και Ferrari εμφανίστηκαν και πάλι ανταγωνιστικές έπειτα από ένα «οκνηρό» 2009, ενώ η Red Bull Racing έδειξε από την αρχή πως είναι κάτι παραπάνω από ικανή στο να διεκδικήσει και τους δύο τίτλους με αξιώσεις.
Έπειτα από την ολοκλήρωση δεκατριών αγώνων, ο πρωτοπόρος της βαθμολογίας ήταν ο Lewis Hamilton. O Βρετανός κατάφερε να βρεθεί στην κορυφή έπειτα από τη νίκη του στο προηγούμενο GP, αυτό του Spa, ενώ ο Mark Webber τον ακολουθούσε από κοντά. Οι Vettel και Alonso, που αμφότεροι απέτυχαν να βαθμολογηθούν στο Βέλγιο, βρίσκονταν 31 και 41 βαθμούς αντίστοιχα μακριά από το Lewis. Έτσι, ένα καλό αποτέλεσμα για αυτούς στη Monza ήταν ζωτικής σημασίας για τις ελπίδες τους στη μάχη του τίτλου.
Στις κατατακτήριες δοκιμές του Ιταλικού Grand Prix, o Fernando Alonso κατάφερε να κατακτήσει την pole position, σκορπίζοντας τον ενθουσιασμό στις καρδιές των tifosi που είχαν κατακλύσει τις κερκίδες. O Jenson Button βρέθηκε στη δεύτερη θέση, ενώ team mate του, Lewis Hamilton, στην πέμπτη. Οι οδηγοί της McLaren είχαν επιλέξει εντελώς διαφορετικά set up στις κατατακτήριες.
Ο Felipe Massa έκλεισε μια ήδη πολύ καλή ημέρα για τη Ferrari, σημειώνοντας τον τρίτο καλύτερο χρόνο. Οι οδηγοί της Red Bull, Webber και Vettel, βρέθηκαν στις θέσεις 4 και 6 αντίστοιχα, με το συνήθως ταχύτατο μονοθέσιό τους να δυσκολεύεται στις ευθείες της Monza.
Την Κυριακή του αγώνα, ο Jenson Button εκκίνησε αποφασιστικά περνώντας τη Ferrari του Alonso. O Ισπανός, που βρέθηκε πλάι-πλάι με τον team mate του, είχε μια ανεπαίσθητη επαφή με το πίσω μέρος της McLaren, η οποία όμως δεν προκάλεσε σημαντικές ζημιές στα δύο μονοθέσια.
Ο Hamilton, που είχε περάσει το Webber, ο οποίος είχε ξεκινήσει άσχημα, προσπάθησε να αποσπάσει την 3η θέση από το Massa στη Variante della Roggia. Όμως οι δύο οδηγοί ακούμπησαν, και ο Lewis τέθηκε εκτός αγώνα.
Στη μάχη της κορυφής, ο Alonso ακολουθούσε κατά πόδας τον Button, ο οποίος δεν έδειχνε να έχει την ταχύτητα να απομακρυνθεί από τη Ferrari.
Πιο πίσω, οι δύο Red Bull αντιμετώπιζαν τα δικά τους προβλήματα. Ο Webber προσπαθούσε να ανακτήσει τις θέσεις που έχασε στην εκκίνηση, ενώ ο Vettel παραπονούταν για προβλήματα με τον κινητήρα της Renault και έχανε συνεχώς έδαφος.
Σύντομα έπεσε πίσω και από τον team mate του, μέχρι που ο κινητήρας του επανήλθε σε πλήρη ισχύ, επιτρέποντας στο Γερμανό να κινηθεί και πάλι σε ανταγωνιστικούς ρυθμούς.
Είχε έρθει όμως η ώρα για τα pit stops, τα οποία όπως αποδείχθηκε θα ήταν καθοριστικής σημασίας. Ο Button επισκέφτηκε τα box της ομάδας του στον 36ο γύρο, ενώ ο Alonso έκανε το ίδιο στον αμέσως επόμενο.
Ο Ισπανός εκμεταλλεύτηκε αυτόν τον έναν παραπάνω γύρο που έμεινε στην πίστα για να πιέσει όσο το δυνατόν περισσότερο, και να πάρει την πρωτοπορία έπειτα από το δικό του pit stop.
Η Ferrari και η McLaren βρέθηκαν δίπλα-δίπλα καθώς ο Alonso επέστρεφε στην πίστα, όμως ο Button δεν μπόρεσε να βρεθεί μπροστά.
Έτσι, με τους tifosi να πανηγυρίζουν, ο Fernando Alonso πήρε τα ηνία του αγώνα και κατάφερε να τα κρατήσει μέχρι το τέλος.
Ο Felipe Massa είδε την καρό σημαία από την 3η θέση, σφραγίζοντας ένα ιδανικό αποτέλεσμα για τη Scuderia. Ο Vettel κατάφερε να τερματίσει 4ος, πραγματοποιώντας το pit stop του στον τελευταίο γύρο του αγώνα, κάτι που τελικά απέδωσε, ενώ άλλη Red Bull τελικά βρέθηκε στην 6η θέση της κατάταξης, πίσω από το Nico Rosberg.
Το αποτέλεσμα του Ιταλικού Grand Prix έβαλε φωτιά στη μάχη του τίτλου, αφού επέτρεψε στους Alonso, Vettel και Button να πλησιάσουν ακόμα περισσότερο την κορυφή. Η συνέχεια προβλεπόταν συναρπαστική.
