Τι είδαμε:
Τον Nico Rosberg να κατακτά το πρωτάθλημα οδηγώντας σταθερά και αποτελεσματικά, εκμεταλλευόμενος τα -είτε οφείλονταν σε εκείνον είτε όχι- στραβοπατήματα του Lewis.
Προς το τέλος του πρωταθλήματος μάλιστα, η βαθμολογική διαφορά έφτασε σε τέτοια επίπεδα, τα οποία του επέτρεπαν να κάνει τις… βόλτες του χωρίς να χρειάζεται να διεκδικήσει νίκες.
Ο Hamilton στους τελευταίους γύρους, μη έχοντας άλλη επιλογή, έκοψε ρυθμό θέλοντας να βάλει σε μπελάδες τον team mate του. Αυτό δε συνέβη, προκάλεσε όμως ποικίλες αντιδράσεις και εξέθεσε τις αδυναμίες του καθενός.
Τι δεν είδαμε:
Δεν είδαμε τη μάχη που θέλαμε. Και όχι απαραίτητα μόνο λόγω βαθμολογίας.
Ο Rosberg -από τη στιγμή που πήρε για δεύτερη φορά μεγάλη διαφορά- δεν είχε καμία πρόθεση να “καθαρίσει” το πρωτάθλημα στους τελευταίους αγώνες τερματίζοντας μπροστά από τον Hamilton. Δεν έδειξε ότι ήθελε να τον κοντράρει στα ίσια, ούτε να μονομαχήσει μαζί του.
Αναγνώριση και αποδοχή κατωτερότητας; Φόβος; Οδηγία της ομάδας; Λίγο από όλα;
Τι θα θέλαμε να δούμε:
Μα φυσικά μάχες. Με τον Hamilton να θέλει να μειώσει τη διαφορά και τον Rosberg να θέλει να κάνει το ακριβώς αντίθετο και να δείξει σε όλους μας πως όχι μόνο μπορεί να τον κοιτάξει στα μάτια αλλά και πως αυτή η ομάδα έχει δύο ισάξιους πρωταθλητές.
Και φυσικά μονομαχίες και με άλλους οδηγούς, οι οποίοι θα τους έβαζαν δύσκολα, λειτουργώντας πάντα με δίκαιο τρόπο. Γιατί ως γνωστόν, η πίστα δεν είναι κρεβάτι να στρώνεται για δυο.
Ποιους ήθελε να εκθέσει (;) o Hamilton:
Ο Lewis πάνω από όλα ήθελε να κατακτήσει τον τίτλο. Δεν τον ενδιέφερε -σκέτη- η νίκη, δεν τον ένοιαζε πιθανότητα να εκθέσει κανέναν. Αν αυτό ερχόταν σα bonus τότε τόσο το καλύτερο για εκείνον, σε μια χρονιά που τα εσωτερικά βέλη από και προς τη Mercedes πήγαιναν σύννεφο.
Μέχρι και υπονοούμενα άφησε για αποκαλύψεις που θα κάνει σε μελλοντικό του βιβλίο. Μύλος δηλαδή…
Ποιοι εκτέθηκαν τελικά:
Σε πρώτη φάση σίγουρα εκτέθηκαν τα μεγάλα κεφάλια της Mercedes.
Πρώτον με όσα τραγελαφικά ακούσαμε στην ενδοεπικοινωνία, δεύτερον με τις δηλώσεις τους μετά τον αγώνα. Αυτές οι καταστάσεις καλό είναι να λύνονται κεκλεισμένων των θυρών. Το να επιπλήττουν δημοσίως τον Hamilton, μόνο τους ίδιους βλάπτει. Και μάλιστα για ένα θέμα που ουσιαστικά δεν υπάρχει, αφού ο Βρετανός δεν ενεπλάκη σε κανένα συμβάν. Επέλεξε με αυτόν τον -καθαρό-τρόπο, ορίζοντας τον ρυθμό του αγώνα, να μεγιστοποιήσει τις όποιες πιθανότητες του είχαν απομείνει. Και μην ξεχνάμε πως δε μιλάμε για μία απλή νίκη. Μιλάμε για τον παγκόσμιο τίτλο. Και έχουμε δει παγκόσμιους τίτλους να κρίνονται με πολύ πιο βίαιο τρόπο…
Δυστυχώς όμως για εμένα, εκτέθηκε και ο νέος παγκόσμιος πρωταθλητής, Nico Rosberg. Όχι μόνο από την απόφαση του να περιοριστεί στο ρόλο του κομπάρσου στους τελευταίους αγώνες (το κατά πόσο βέβαια θα μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό είναι μία άλλη συζήτηση) αλλά και από τη γλώσσα του σώματος -αρκετή ώρα- μετά τον αγώνα, όταν οι παλμοί είχαν πια πέσει.
Ήταν αναστατωμένος, δεν μπορούσε καν να πιστέψει ότι αναγκάστηκε (!) να προσπεράσει τον Max Verstappen (κι ας είχαν παραδώσει πνεύμα τα ελαστικά του) και ότι στους τελευταίους γύρους οι υπόλοιποι τον πλησίαζαν. Λες και δεν έχουμε να κάνουμε με αγώνες της Formula 1 όπου όλοι μπορούν να κοντραριστούν με όλους αλλά με αγώνα Tennis ή Volleyball (τα οποία προς αποφυγή παρεξηγήσεων είναι γοητευτικότατα αθλήματα) όπου οι αντίπαλοι δεν έρχονται σε επαφή. Ο ίδιος μάλιστα παραδέχτηκε πως όσο… αργά κι αν πήγαινε ο Hamilton, εκείνος δεν μπορούσε ούτε καν να τον πλησιάσει αφού ο Βρετανός ήλεγχε απόλυτα το ρυθμό. Και ήταν συμβιβασμένος με αυτό, απόλυτα ευχαριστημένος, αφού έτσι θα κατακτούσε το πρωτάθλημα.
Οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε πάντως, πως η γκρίνια του για την τακτική του Lewis ήταν σχεδόν μηδενική, τη στιγμή που άλλοι οδηγοί στη θέση του θα είχαν σπάσει τα ντεσιμπελόμετρα. Θέλοντας όμως και μη, το μυαλό πάει από μόνο του σε έναν άλλον Γερμανό, εκείνον που το 2003 χρίστηκε πρωταθλητής τερματίζοντας 8ος στον τελευταίο αγώνα και δήλωνε πως αισθάνεται αμηχανία, πως δεν του βγαίνει να πανηγυρίσει, επειδή δεν είναι ότι πιο ιδανικό να κατακτά τον τίτλο από την τελευταία βαθμολογούμενη θέση…
Σχετικά με τον Hamilton πιστεύω πως ναι, εκτέθηκε κι αυτός, αποκλειστικά και μόνο όμως για την… αισθητική του πράγματος και για το γεγονός πως έπαιξε τον άχαρο ρόλο του Safety Car.
Κατά τη γνώμη μου ζήτημα αθέτησης των team orders δεν υπάρχει, εκτός και αν πριν τον αγώνα τους είχε διαβεβαιώσει πως δε θα κατεβάσει εσκεμμένα το ρυθμό του. Όλα τα υπόλοιπα είναι φωνές βοούσες εν τη ερήμω. Στο κάτω κάτω αν οι ομάδες προτιμούν ελεγχόμενες καταστάσεις τέτοιου είδους, μπορούν να στραφούν και προς τη λύση της τηλεκατεύθυνσης μέσα από τα pits…
Επιτρέψτε μου όμως να το πάω και λίγο παραπέρα. Στα δικά μου μάτια αυτός που επίσης εκτέθηκε ήταν ο Vettel. Μπορεί όντως τα ελαστικά του να μην του έδιναν τη δυνατότητα να κυνηγήσει τον Rosberg, όμως το ύφος των δηλώσεών του αλλά και η στοχοποίηση του Hamilton, δείχνουν πως ο ίδιος δεν είχε σκοπό να επηρεάσει τη ζυγαριά του τίτλου. Ξεχνάει βέβαια, πως και η μη συμμετοχή είναι ένα είδος ανάμιξης.
Και από εδώ και πέρα, τι γίνεται;
Το πρώτο ερωτηματικό αφορά την εκτόνωση του κλίματος στο εσωτερικό της Mercedes και τον τρόπο με τον οποίο θα διαμορφωθούν οι ισορροπίες τώρα που πλέον υπάρχουν δύο πρωταθλητές.
Το δεύτερο σχετίζεται με το πώς θα διαχειριστούν το συμβάν …αναρχίας (σύμφωνα με τους ίδιους) του Βρετανού και το πόσο ειρηνικά ή όχι θα λυθεί το ζήτημα.
Αν δε του επιβάλλουν και κάποιο είδος τιμωρίας -προσωπικά το θεωρώ σχεδόν απίθανο- τότε το σχίσμα θα είναι ανεπανόρθωτο και ο χρόνος παραμονής του Lewis στη Γερμανική ομάδα στη Mercedes θα αρχίσει να μετράει αντίστροφα.
Το να τον αφήσουν όμως ελεύθερο στα χέρια του ανταγωνισμού θα ήταν καθαρή αυτοκτονία, δε νομίζετε;
