Απόψεις | Ίσως βιαστήκαμε να κρίνουμε τον Vettel;

Πέρυσι, το 2013, στο δρόμο για τον τέταρτο Παγκόσμιο τίτλο του ο Γερμανός κατέκτησε 13 νίκες, 9 από τις οποίες συνεχόμενες, κινούμενος πολλές φορές σε ρυθμούς που σε σύγκριση με τους αντίστοιχους του team mate του φάνταζαν έως και εξωπραγματικοί.

Φέτος, ο τετράκις πλέον Πρωταθλητής Vettel βρίσκεται πίσω στη βαθμολογία από τον team mate του, Daniel Ricciardo, ο οποίος το 2014 έκανε το μεγάλο βήμα της μετακίνησης από τη «μικρή» Toro Rosso στη «μαμά» Red Bull Racing. Έχουμε δει, ιδιαίτερα στους πρώτους αγώνες, τον Vettel να δυσκολεύεται να ακολουθήσει το ρυθμό του Ricciardo, τόσο σε επίπεδο κατατακτηρίων όσο και αγώνα.

Όπως είναι φυσικό, η συγκεκριμένη αντίθεση είναι ικανή να προκαλέσει ερωτήματα. Ο μέσος φίλαθλος εύκολα οδηγήθηκε στο συμπέρασμα πως οι επιδόσεις του Seb ίσως τελικά δεν ήταν τόσο ξεχωριστές, και πως η άφιξη του νεαρού Ricciardo έβγαλε στην επιφάνεια τις αδυναμίες του.

Ως ένα βαθμό η αντίδραση του κόσμου μπορεί να θεωρηθεί δικαιολογημένη, μιας και οι απαιτήσεις του κοινού από έναν τέσσερις φορές Παγκόσμιο Πρωταθλητή είναι υψηλές. Κάτι απόλυτα λογικό, αν σκεφτεί κανείς πως (αριθμητικά μιλώντας) το όνομα του Vettel φιγουράρει ανάμεσα στα αντίστοιχα οδηγών-θηρίων, όπως o Ayrton Senna και o Alain Prost.

Σήμερα θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μερικές εξηγήσεις σχετικά με τους λόγους που μπορεί να προκάλεσαν την αντίθεση ανάμεσα στις επιδόσεις του Vettel τις χρονιές 2013–2014, αλλά και θα συνοψίσουμε κάποιους παράγοντες που επηρέασαν τη βαθμολογική του θέση.

Ας ξεκινήσουμε μιλώντας για τον τρόπο με τον οποίο ο Vettel οδηγεί. Ο Sebastian είναι ένας οδηγός ουδέτερος, που αρέσκεται στο να πατά το γκάζι νωρίς μέσα στη στροφή, άρα και προτιμά να έχει στη διάθεσή του ένα μονοθέσιο που διαθέτει μεγάλη σταθερότητα στο πίσω μέρος.

Έχοντας αυτό στο μυαλό μας, μπορούμε επίσης να αναλογιστούμε πως το μεγαλύτερο ατού της περσινής RB9 ήταν η μεγάλη κάθετη δύναμη που διέθετε στον πίσω άξονα και ο κινητήρας της Renault, που με τις ειδικές χαρτογραφήσεις του επέτρεπε ομαλότερο πέρασμα της ισχύος στην άσφαλτο.

Οπότε, η RB9 (και η RB7 του 2011 με τους blown diffusers) ήταν ένα μονοθέσιο που διέθετε ακριβώς τις αρετές που ζητά ένας οδηγός σαν τον Vettel. Και αντίστροφα, ένας οδηγός σαν τον Vettel μπορούσε να αντλήσει τα μέγιστα από ένα τέτοιο μονοθέσιο.

Αυτός ο συνδυασμός μεγάλης κάθετης δύναμης στον πίσω άξονα/ομαλής απόδοσης της ισχύος από τον κινητήρα/πάτημα του γκαζιού νωρίς μέσα στη στροφή έκανε τον Vettel ανίκητο στα αργά κομμάτια της πίστας.

Ο team mate του, Mark Webber, κατά παραδοχή και των δύο, είναι παραδοσιακά πιο γρήγορος από τον Vettel στις γρήγορες στροφές. Όμως, τα κρίσιμα σημεία είναι δύο:

Το πρώτο είναι πως ο χρόνος που μπορεί να εξοικονομηθεί στις αργές στροφές είναι μεγαλύτερος, επειδή απλούστατα το μονοθέσιο βρίσκεται μέσα τους για περισσότερη ώρα.

Και το δεύτερο είναι η φθορά των ελαστικών της Pirelli, που δεν επέτρεπε στους οδηγούς να πιέζουν στα γρήγορα κομμάτια, «εξαφανίζοντας» έτσι το πλεονέκτημα του Webber σε αυτούς τους τομείς της πίστας.

Χαρακτηριστική είναι η χρονιά του 2010, όπου οι δύο οδηγοί έφτασαν να διεκδικούν τον τίτλο, με τα μονοθέσια να χρησιμοποιούν πιο ανθεκτικά ελαστικά και να μη διαθέτουν τα επίπεδα της κάθετης δύναμης του 2011 (και του 2013) στον πίσω άξονα.

Επίσης, πολλά μπορεί να μας πει και το 2012, όπου η κατάργηση των blown diffusers έφερε ένα μεγάλο πλήγμα στην ισορροπία κρατήματος των μονοθεσίων, αφαιρώντας κάθετη δύναμη από τον πίσω άξονα. Αυτό έκανε την RB8 λιγότερο φιλική ως προς τον Vettel, που μέχρι και τα μέσα της σεζόν είχε περίπου τους ίδιους βαθμούς με τον team mate του. Όταν στο δεύτερο μισό της χρονιάς η Red Bull άρχισε να ανακτά τη χαμένη της σταθερότητα στο πίσω μέρος, οι επιδόσεις του Vettel απομακρύνθηκαν με γοργούς ρυθμούς από αυτές του Webber.

Τα παραπάνω μαρτυρούν πως όταν ο Γερμανός έχει στη διάθεσή του ένα μονοθέσιο με τα χαρακτηριστικά που τον βολεύουν και μπορεί να οδηγήσει με τον τρόπο που αυτός επιθυμεί, είναι ένας εξαιρετικά δύσκολος αντίπαλος.

Και πάμε σιγά σιγά στο 2014. Φέτος, οι αλλαγές των κανονισμών έχουν επιφέρει τόσο τη μείωση της κάθετης δύναμης του πίσω μέρους των μονοθεσίων (καθώς όχι μόνο η τοποθέτηση της εξάτμισης δεν επιτρέπει πλέον την αξιοποίηση των καυσαερίων για αεροδυναμικούς σκοπούς, αλλά και η πίσω αεροτομή έχει υποστεί μετατροπές), όσο και την αύξηση της ροπής των κινητήρων, λόγω της χρήσης των νέων υβριδικών μονάδων. Η μεγαλύτερη ροπή αυτόματα συνεπάγεται με την απαίτηση ενός πιο προοδευτικού πατήματος του γκαζιού στην έξοδο των στροφών από τους οδηγούς, καθώς ο κίνδυνος ενός γλιστρήματος είναι αυξημένος.

Τι επίδραση μπορεί να έχουν αυτές οι αλλαγές τόσο στη συμπεριφορά των μονοθεσίων, όσο και στις επιδόσεις του Vettel;

Όσον αφορά τα μονοθέσια του 2014, είναι σε σημαντικό βαθμό λιγότερο σταθερά στο πίσω μέρος σε σχέση με αυτά του 2013. Και όσον αφορά τον Sebastian, απλά δε μπορεί να εφαρμόσει επάνω τους τον τρόπο με τον οποίο οδηγούσε πέρυσι.

Ο Vettel φέτος θα πρέπει να επιφορτιστεί με το καθήκον του να αλλάξει το οδηγικό του στυλ, έτσι ώστε να αυτό να γίνει περισσότερο συμβατό με τη νέα γενιά μονοθεσίων. Αυτή είναι μια επίπονη διαδικασία για τον οδηγό, ο οποίος θα πρέπει να διαγράψει τις τυχόν «κακές συνήθειες» που μπορεί να κουβαλάει από προηγούμενες χρονιές και να ξεκινήσει να εργάζεται σχεδόν από το μηδέν.

Ανέκαθεν η προσαρμογή του στυλ οδήγησης ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά των μεγάλων οδηγών, και ο Vettel θα πρέπει να δείξει πως διαθέτει το συγκεκριμένο όπλο στη φαρέτρα του.

Ήδη τα σημάδια προσαρμογής του είναι ενθαρρυντικά, αν και σε κάποιο βαθμό δεν έχουν γίνει ορατά. Οι επιδόσεις του στις κατατακτήριες σταδιακά βελτιώνονται και έχουν υπάρξει φορές που ο ίδιος έχει οδηγήσει θεαματικά, όπως το Grand Prix της Ισπανίας.

Επιπλέον, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός το ότι φέτος η τύχη δεν είναι με το μέρος του Γερμανού. Έπειτα από τη συμπλήρωση 8 αγώνων ο Vettel μετρά 3 εγκαταλείψεις από μηχανικά προβλήματα (Αυστραλία, Μονακό, Αυστρία) καθώς και περιπτώσεις όπου είχε προβλήματα στις κατατακτήριες δοκιμές με αποτέλεσμα να εκκινήσει από «πίσω», όπως στο Ισπανικό Grand Prix.

Αυτό που μπορούμε να θεωρούμε ως βέβαιο είναι πως όσο η σεζόν προχωρά και τα χιλιόμετρα που έχουν συμπληρώσει τα νέα υβριδικά μονοθέσια αυξάνονται, δύο πράγματα θα συμβούν: Ο Vettel σταδιακά θα προσαρμόζεται και η RB10 θα έρχεται πιο κοντά στις προτιμήσεις του. Οι ομάδες προσπαθούν να ανακτήσουν τη χαμένη τους κάθετη δύναμη και από ότι φαίνεται σιγά σιγά το καταφέρνουν, πράγμα που θα βοηθήσει το Γερμανό.

Με το μονοθέσιο όπως το θέλει, ίσως και με λίγη προσαρμογή από μέρους του, ο Vettel θα ανακτήσει την ταχύτητά του, αν δεν έχει αρχίσει ήδη να το κάνει.